Muzyczny TAG książkowy

    Witam serdecznie. :)

   W internecie jest mnóstwo Muzycznych TAG-ów książkowych. Mnie najbardziej zainteresował ten najbanalniejszy, więc postanowiłam go u siebie dodać. Na czym on polega? To bardzo proste. Wystarczy do swoich ulubionych książek podporządkować utwory muzyczne i najlepiej to w miarę łopatologicznie uzasadnić. 

„SPÓJRZ MI W OCZY”  — „Thirteen Thirtyfive”

   Na pierwszy ogień poszło moje ukochane Spójrz mi w oczy. To po części kryminał, lecz wysuwają się na przód raczej elementy dramatu psychologicznego. Najważniejszą częścią tej książki, przynajmniej według mnie, jest więź naszego głównego bohatera — autystycznego Adama — i jego mamy. Nie można również pominąć rozpaczy rodziców zamordowanej Amelii, która była niewiele starsza od chłopaka, chodziła dopiero do drugiej klasy podstawówki. Thirteen Thirtyfive to wzruszający utwór muzyczny, w którym autorka nawiązuje do śmierci swojej córki. To takie pełne tęsknoty marzenie. Miałabyś trzynaście lat, ja miałabym trzydzieści pięć. Odeszłam, by znaleźć dla nas kryjówkę. Będziemy razem, ale osobno, skoro pojawiła się taka potrzeba. 

„PEANATEMA” — „Human”

   Kolejna powieść, która zajmuje bardzo ważne miejsce w moim sercu. Jej autora uważam za geniusza, wyjątkowo szalonego geniusza. Ale oni zawsze są tacy, prawda? Uzasadniając swój wybór, w dużej mierze posłużę się cytatem z okładki, który ujmuje to najlepiej: Tytuł Peanatema powstał z połączenia dwóch słów: pean (hymn pochwalny, lub pieśń dziękczynna) i anatema (klątwa, albo ostre potępienie), co razem daje słowo, które pięknie oddaje ambiwalentny stosunek człowieka do własnego umysłu, bo łączy w sobie pochwałę i przekleństwo jego możliwości. Od razu na myśl przychodzi mi Human, zwłaszcza pewien cover. Ale jestem tylko człowiekiem i krwawię, gdy upadam. 

„PERCY JACKSON I OLIMPIJSCY HEROSI: DOM HADESA” — „Soldatino”

   Długo myślałam nad tym, którą część wybrać, bo to jedna z moich ukochanych serii i mam do wszystkich niesamowity sentyment. Padło na Dom Hadesa, ponieważ jest tam chyba najwięcej... syna Hadesa, czyli Nika di Angelo, z którym się utożsamiam. Z wyborem utworu muzycznego nie było problemu, gdyż nałogowo słucham ballady napisanej z myślą właśnie o tym bohaterze i jego siostrze. Ciemność jest głęboka, jesteś dziesięć stóp pod ziemią, ale przetrwaliśmy jeszcze gorsze potwory, niż sen. 

 „SKLEPIK Z MARZENIAMI” — „I dreamed a dream”

   Wspominałam już, jak bardzo wielką jestem fanką twórczości Stephena Kinga? Wraz z Mroczną połową właśnie Sklepik z marzeniami uważam za jego najlepszą książkę. Sam tytuł już intryguje, prawda? Powieść skupia się głównie na tym, że podążanie za marzeniami bywa zgubne, gdy za bardzo się w nich zatracamy i zapominamy o Bożym świecie. Jednak przyporządkowałam tu piosenkę o tym, że warto marzyć, bo to nadaje życiu sens. To trochę paradoks, ale w jakimś stopniu te spostrzeżenia wzajemnie się uzupełniają i bilansują. 

 „PACHNIDŁO” — „Any other world”

   Przyszła i pora na Pachnidło. Tym razem zacytuję własną wypowiedź z drugiego bloga, nie chcąc niepotrzebnie polemizować. Baptysta dąży do stworzenia idealnego pachnidła, morduje, a gdy mu się to udaje, jest jeszcze bardziej nieszczęśliwy. Gdy zamyka oczy i marzy, przytula rudowłosą dziewczynę, która była jego pierwszą ofiarą, którą przez przypadek właściwie udusił. Po prostu ją przytula, bo nigdy nikogo nie kochał i nikt nie kochał jego. To idealnie pasuje, może nie tyle do nastroju, ale do tekstu ów utworu muzycznego: Powiedz do widzenia światu, w którym myślałeś, że żyjesz. 

 „LEK NA ŚMIERĆ” — „Time to say goodbye”

   To chyba najbardziej nieoczywisty wybór, więc spieszę z tłumaczeniem. Mam do Time do say goodbye ogromny sentyment. Nie mogę nie uśmiechnąć się, widząc Andrea Bocelli'ego, który, wbrew przeciwnościom losu, jest tak ciepłym i sympatycznym człowiekiem. Ów utwór puszczono na ślubie moich rodziców. Mogłabym tak wymieniać i wymieniać, bo to taki nieśmiertelny kawałek. Lek na śmierć to zakończenie fenomenalnej, według mnie, trylogii zahaczającej o dystopię i science-fiction. Ta część złamała mi serce, więc od razu przyszła mi właśnie ta piosenka na myśl. Czas powiedzieć żegnaj. Krainy, których nigdy nie widziałem i nie przeżyłem z tobą. Teraz tak, tam zamieszkam z tobą, popłynę statkami po morzach, które, to wiem, nie, nie, już nie istnieją. To czas powiedzieć żegnaj.